ของกินเล่น (๑๕) : ขนมเปียะ

ขนมเปียะ ฟังชื่อก็รู้ว่าเป็นของกินเล่นของชาวจีน ปัจจุบัน มีหลากหลายไส้ และปรับให้เป็นแบบไทย คือ อบควันเทียน โดยส่วนตัว ไม่ชอบกินขนมเปียะนัก อาจเป็นเพราะคุ้นเคย กินบ่อย จนเกิดความหน่าย อีกทั้งไส้มักทำด้วย ถั่วกวน หรือเผือกกวน ออกหวานจัด วันเวลาผ่านไป เห็นขนมเปียะไม่บ่อยนัก อาจเป็นช่วงเทศกาลกินเจ ที่จะเห็นมาก ร้านขนมเปียะดั้งเดิมปิดตัวไปหลายร้าน เพราะลูกหลานไม่สืบทอดกิจการ คนรุ่นใหม่ชอบกินขนมฝรั่งเสียมากกว่า

ปลายปี เมื่อสิ้นสุดฤดูใบไม้ร่วง จะเป็นช่วงที่มีข้าวใหม่ออกมา ทั้งข้าวสาลี ข้าวจ้าว ข้าวเหนียว ก่อนสุดปี จะเอาข้าวเหนียวใหม่ทำบัวลอย ในเทศกาล ตังโจ่ย ข้าวใหม่ย่อมหอม สด ทำอะไรก็อร่อย ขนมเปียะมักใช้ข้าวจ้าว ผสมข้าวเหนียวลงไปให้แป้งเกาะกัน ถั่ว งา ต่างๆ ที่เก็บเกี่ยวไว้ในช่วงปลายฤดูร้อน กวนกับน้ำตาลกรวด ออกหวานนวลๆ ทำไส้ขนม เมื่อได้กินคำแรก รู้สึกเหมือนกลับเป็นเด็กอีกครั้ง รสหวานถั่วกวน เรียบง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่ปรุงแต่งมาก คนสมัยก่อน มีขนมกินไม่กี่อย่าง โดยมากก็จะกินตามฤดูกาล ความอร่อยอยู่ที่ฝีมือ นวดแป้ง กวนไส้ และทอด เมื่อได้เห็นขั้นตอน จับแป้ง ห่อจีบ เป็นจังหวะเสมอกัน กดลงในพิมพ์ไม้ เคาะ หย่อนลงหม้อน้ำมัน ยกขึ้นสะเด็ด เรียงลงในกระด้ง ทุกอย่างดูเรียบง่าย กลมกลืน ขัดกับวิถีชีวิตในยุคนี้ พลางนึกไป ‘ข้ามเวลามาหรืออย่างไร’ #เรือนบางระมาด

อ่านเพิ่มเติมที่ www.ruenbangramat.com