หาบเร่ กับ วังบูรพาภิรมย์ ช่างเข้ากันดี ต่อให้เดินห้างหรูหราสักแค่ไหน ครั้นจะหาของกินเล่น ก็ไม่ถูกปาก “แพงไม่ว่า แต่ไม่ถูกใจ”...

จ่ายข้าวของเครื่องใช้ในตลาดสะพานหันเสร็จ ก็มักจะเดินย้อนกลับมาทางเดิม ไปกินโรตีกรอบ ข้าวคลุกกะปิ หน้าเพาะช่างอย่างเคยๆ...

“มาซ่อมหรือมาซื้อ” คำถามเดิมๆ ที่อาปะมักจะทัก อาปะ หรือ “ลุง” ในภาษาจีนกวางตุ้ง อาปะ มักจะหยอกแบบนี้เสมอมา “มาซื้อสิ ไม่ได้ถืออะไรมา”...

“ตลาดสะพานหัน” มีร้อยหมดร้อย มีพันหมดพัน คนอายุสัก ๔๕ ปีขึ้นไป สมัยที่ยังไม่ห้างสรรพสินค้ามากมายอย่างปัจจุบันนี้ มักจะไปจับจ่ายกันแถว...

นับแต่สมัยแผ่นดินรัชกาลที่ ๖ เมื่อสะพานพระราม ๖ แล้วเสร็จ กรมรถไฟจึงรวมเอา ขบวนสายเหนือ สายอิสาน สายใต้ ไว้รวมกันที่สถานีหัวลำโพง...

เข้าหน้าฝนทีไร คิดถึงสมัยสัก ๓๐ - ๔๐ ปีล่วงมาทุกคราว ลมสบัดแรง ฝนสาดทั่ว เม็ดหนา เม็ดบาง สักพักไฟจะดับตามมา สมัยก่อน...

นิสัยติดตัวมาแต่เด็กแต่น้อยคือ อ่านหนังสือ นั่งย้อนทวนความไป เมื่อไรและทำไมจึงชอบอ่านหนังสือ? คงเป็นเพราะการเล่าเรียนในโรงเรียนหลวงสวนกุห...

ทุกครั้งที่หุงข้าว จะหุงเผื่อสัก ๓ - ๔ มื้อ ตักพอกิน ที่เหลือจะเก็บเข้าตู้เย็น มองหากล่องใบเล็กพอจะใส่ข้าวได้หมด และไม่กินที่ในตู้เย็นนัก...

“วัดบวรนิเวศน จ่ะ นวล ... องค์พี่ใหญ่ คือ พระศรีศาสดานี่ รู้สึกว่าขุนนางในสมัยรัชกาลที่ ๓ เชิญลงไป สมัยนั้น นิยมสร้างวัดวาอารามกันมาก...

ย้อนกลับไปสัก ๔๐ ปีที่แล้ว บ้านเมืองไม่ทันสมัย ฝรั่งดั้งขอจัดประเทศไทย อยู่ในกลุ่ม “ด้อยพัฒนา” “โลกที่สาม” ความเป็นเด็ก...

หลังจากที่พ่อแม่แต่งงานกันในปี ๒๕๑๒​ ผ่านมาถึงปี ๒๕๑๙ จึงมีบ้านของตัวเอง เพราะลูกๆ โตขึ้นทุกวัน ห้องเล็กๆ ในกงสีคงไม่พอ “หลังบ้าน” เดิม...

จะผ่านมากี่ ๑๐ ปี คลองชักพระ ยังคงเสนห์อย่างหนึ่งไว้ คือ ความสงบ ย่ำค่ำ เสียงเครื่องเรือจะเริ่มซาลง รายคลองไป ดวงโคมเริ่มส่องสว่างให้ทาง...

สัก กว่า ๓๐ ปีล่วงมา ครั้งที่ยังไม่มีร้านรวงดาดดื่นอย่างวันนี้ ทุกบ้านจะทำกับข้าวกับปลากันครบ ๓ มื้อ แทบทุกบ้านมีลูกเด็กเล็กแดง กำลังโต...

ครัว เป็นส่วนสำคัญที่สุดของ บ้าน หากไม่มี ครัว ก็คงจะอยู่กินลำบาก บ้านจะเล็ก จะใหญ่ จะอย่างไรก็ต้องมี ครัว ในต่างประเทศ...

กลิ่นค่ำจะอวลกลิ่น พริก ตะไคร้ ข่า หอม กระเทียม ในคลองชักพระ เสียงครกสากจะดังรับกันไปมา เริ่มแต่ ๕ โมงเย็น กลิ่นสมุนไพร เครื่องเทศต่างๆ...

หอมหวนอวลอบกลิ่นพลันลืมสิ้นกลิ่นอื่นไหน ชิ้นหมูติดมันปลายเสียบเข้าไม้ช่างชวนกิน จอก จอก เสียงท้องร้อง น้ำลายฟ่องอยู่ที่ลิ้น...

“ข้าวบ้าน” คำนี้ ทำให้อุ่นใจอยู่เสมอมา เพราะ มั่นใจว่ายังมี “ข้าว” กิน และยังมี “บ้าน” ให้กลับ “ข้าวบ้าน” มักเป็น กับข้าว ง่ายๆ...

คนในรุ่นอายุ ๔๕ ปีขึ้นไป คงคุ้นเคยกับคำ “คอยท่า” “คอย” เป็นภาษากลาง “ท่า” เป็นภาษาทางอิสานหรือล้านนา ย้อนกลับไปเมื่อสัก ๔๐ กว่าปีที่แล้ว...

โรคระบาดจากเชื้อ Covid-19 สร้างความกังวลใจแก่ผู้คนหนักหนาขึ้นเรื่อยๆ เราต่าง “ดิ้น” เพื่อให้หลุดจากภาวะอึดอัด คับข้องใจนี้ โดยมีหวังต่อ...

แปลกดีเหมือนกัน บางวันเดินอยู่ตามย่านร้านนิมถนน ก็กลายเป็น “คนแก่” ฉับพลัน ด้วยอะไรๆ ที่กินอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันกลายเป็นของโบราณไปเสียสิ้น...